کافه باز است...

منو را می آورد...

همه چی هست...

قهوه، آب میوه !!...

نه نه نه  ..من گلویم را بغض گرفته است..

فقط راه باریک برای دود باز است!

برایم زیر سیگاری بیاور...کافه چی

نفس می کشم

تا به جای مرده ها

خاکم نکنند

اینگونه است حال من

چیزی نپرس

بـــارانـــــ بــبــار

بــگـــذار

اشــکــــــ هـــايـــم غـ ــ ـريــ ـبــــ ــ نــبـــاشــنــد . ..

جـــانبــــازٍ چند درصـــد است ؟

او که در حادثه ي عـــشـــق ،

نداشــتـنـــ تــــو يعني ........ !؟

..... ديگري تـــــو را دارد!؟

نميدانـــم ...

نــداشتنت ســخــــتـــــ تـــر استــــ

يا تـحــمــل اينکه

ديـــگــــري تــــــو را دارد...؟

از باران که می گویم

ترمی شود لحظه هایم

از برف که می گویم

از چشمه که می گویم

می جوشد ترانه هایم

از تو که می گویم

تازه می شود بهانه ها 


نفرین به همه چی

نفرین به جدایی که چشمامونو منتظرت گذاشت

اگه خواستید این آهنگ رو دانلود کنید:

تـو خـواب هــم ,
 غریبه ها میخوان تورو ازم بگــیرن..

₰ђДɱℓКђ

ای شب از رویای تو رنگین شده
سینه از عطر توام سنگین شده

چقدر ثانیه ها نامردند
گفته بودند که بر می گردند
برنگشتند و پس از رفتنشان
بی جهت عقربه ها می گردند
آه این ثانیه های نامرد
چه بلایی به سرم آوردند
نه به چشمم افقی بخشیدند
نه ز بغضم گره ای وا کردند
از چه رو سبز بنامم به دروغ
لحظه هایی که یکایک زردند
لحظه ها همهمه هایی موهوم
لحظه ها فاصله هایی سردند
آه بگذار ز پیشم بروند
لحظه هایی که یکایک دردند

دلـَــــــــــــــــــم، پُــر از زَخـــــــــــــم هایی ست
 که قرار است
وقتی بـــــُـــــزرگ شدم فراموشــشان کــنم...!

هيــــس ... !
حــــرف نزن !
صدای نفسهایت را ..
بیشتر از دروغ هایت دوست دارم ... !

فکر نمیکردم
چوب ِ "صداقت"
اینقدر "درد" داشته باشه !!!

دوست دارم بفهمم
کلاهی که سرم گذاشتی
از سر کی برداشتی ؟

بعضيا ارزونند
اما واسه ی آدم گرون تموم میشن!

چه تجارت ناشیانه ای بود
آن همه نازی که من از تو خریدم ..!

درد تنهایی کشیدن
مثلِ کشیدنِ خطهایِ رنگی‌ روی کاغذِ سفید
شاهکاری میسازد به نامِ دیوانگی...!
و من این شاهکارِ را به قیمتِ همهٔ فصلهایِ قشنگِ زندگیم
خریده ام...

تو هر چه میخواهی‌ مرا بخوان
دیوانه
خود خواه
بی‌ احساس.......

نمیــــــــفروشــــــــــم​..!

دوست بدار آن هایی را که در زندگیت نقشی داشته اند
 نه آن هایی که برایت نقش بازی کرده اند......!

فرق بزرگيست
ميان کسي که تنها مانده
با کسي که تنهايي را انتخاب کرده.!.

نمی شود نوشت
که این روزها چقدر عاشقانه باختم
نمی شود نوشت ... !!!

دلم پُــــــــــر است
پُــــــــــر پُــــــــــر
آنقــــــدر که گاهی اضافه اش
از چشمانم می چـــــکد

قـول بده ، حداقل
“او” را ، مثل “من”
دوست نداشته باشی …

هر بار که می خواهم به سمـتـت بیایم یادم می افتد
”دلـتـنـگی”
هرگز بهانه خوبی برای تکرار یک اشتباه نیست….!

میدانی
برای گذر از
دوســـتت دارم به دوســـتت داشــتم
چه زجری باید بکشم ؟!

او تورا فراموش کرد
به چه می اندیشی هنوز..؟

دوستت خواهم داشت در ســـــــکوت
که مبادا در صـــــــدایم توقعی باشد
که خاطرت را بیازارد

نفس کشیدن را دوست دارم گاهی
گاهش را فقط تو می دانی...

تــو هنـــوز...
بــا تمـام نبـودنت...
تنهــا پنــاهگــاه مـن...
از ایـــــن آدمهــــــایـــی...

آنقدر
فريادهايم را
سکوت کرده ام
که اگر به چشمانم بنگريد
کر مي شويد...

خدایا...
بابت آن روز
که سرت داد کشیدم متاسفمـــــــــ...!!!
من عصبانی بودم
برای انسانی که تو میگفتی ارزشــــَش را ندارد
و مــــــــــن پا فشاری می کردم

سته ام از آرزوها ، آرزوهای شعاری
شوق پرواز مجازی ، بالهای استعاری
لحظه های کاغذی را ، روز و شب تکرار کردن
خاطرات بایگانی ، زندگی های اداری
آفتاب زرد و غمگین ، پله های رو به پایین
سقفهای سرد و سنگین ، آسمانهای اجاری
با نگاهی سرشکسته ، چشمهایی پینه بسته
خسته از درهای بسته ، خسته از چشم انتظاری
صندلی های خمیده ، میزهای صف کشیه
خنده های لب پریده ، گریه های اختیاری
عصر جدول های خالی ، پارکهای این حوالی
پرسه های بی خیالی ، نیمکت های خماری
رونوشت روزها را ، روی هم سنجاق کردم :
شنبه های بی پناهی ، جمعه های بی قراری
عاقبت پرونده ام را ، با غبار آرزوها
خاک خواهد بست روزی ، باد خواهد برد باری
روی میز خالی من ، صفحه ی باز حوادث
در ستون تسلیت ها ، نامی از ما یادگاری

آخرین حرف تو چیست؟

قصه از حنجره ایست که گره خورده به بغض

صحبت از خاطره ایست که نشسته لب حوض

یک طرف خاطره ها!

یک طرف پنجره ها!

در همه آوازها! حرف آخر زیباست!

آخرین حرف تو چیست که به آن تکیه کنم؟

حرف من دیدن پرواز تو در فرداهاست

رفته ای اینک ، اما ایا
باز برمی گردی ؟
چه تمنای محالی دارم
خنده ام می گیرد
چه شبی بود و چه روزی افسوس
با شبان رازی بود
روزها شوری داشت
ما پرستوها را
از سر شاخه به بانگ هی ، هی
می پراندیم در آغوش فضا
ما قناریها را
از درون قفس سرد رها می کردیم
آرزو می کردم
دشت سرشار ز سبرسبزی رویا ها را
من گمان می کردم
دوستی همچون سروی سرسبز
چارفصلش همه آراستگی ست
من چه می دانستم
هیبت باد زمستانی هست
من چه می دانستم
سبزه می پژمرد از بی آبی
سبزه یخ می زند از سردی دی
من چه می دانستم
دل هر کس دل نیست
قلبها ز آهن و سنگ
قلبها بی خبر از عاطفه اند